Πως μαθαίνουμε; θαλάσσιες χελώνες και χελωνάκια

Σίγουρα έχουν ειπωθεί πολλά μέχρι στιγμής όσο αφορά την μάθηση και την διαδικασία μέσα από την οποία μαθαίνουμε. Αλλά που στηρίζονται όλες αυτές οι θεωρίες της μάθησης και πως μπορούμε να φτάσουμε σε μια καλύτερη κατανόηση των διαδικασιών που διεξάγονται;
Πρώτα απ΄ όλα έχουμε τις φυλογενετικές μορφές μάθησης που έχουν να κάνουν με την επιβίωση του είδους είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε για σκυλιά ή για οποιοδήποτε ζωντανό οργανισμό.

Το παράδειγμα της θαλάσσιας χελώνας έρχεται να απεικονίσει αυτή την μάθηση η οποία είναι ένστικτη και έχει τις ρίζες της στα διαφορετικά χαρακτηριστικά και τις διαφορετικές ανάγκες κάθε οργανισμού.

Όσο αφορά τις θαλάσσιες χελώνες γεννούν τα αυγά τους στην ακτή και όταν τα χελωνάκια βγουν από το αυγό κατευθύνονται προς την θάλασσα οδηγούμενα από το φως του φεγγαριού το οποίο αντανακλάται στην επιφάνεια της. Αυτός θα μπορούσαμε να πούμε είναι ένας γενετικός προσδιορισμός που καθορίζει την αναπαραγωγή της θαλάσσιας χελώνας.

Για χιλιάδες χρόνια τα χελωνάκια έβρισκαν την θάλασσα ακολουθώντας το φως του φεγγαριού, όμως οι διαφορετικές συνθήκες που υπάρχουν σήμερα με τα διάφορα φώτα τα οποία φωτίζουν σε όλες τις κατευθύνσεις μπορούν να αποπροσανατολίσουν τα χελωνάκια που αντί να ακολουθήσουν το φως του φεγγαριού θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το φως του πιο κοντινού κλαμπ, εστιατορίου ή εργοστασίου.

Ο γενετικός προσδιορισμός ο οποίος μας βοηθάει να προσαρμοζόμαστε στο περιβάλλον είναι ιδιαίτερα δυνατός και για να μπορέσει να αλλάξει θα χρειαστούν χιλιάδες χρόνια. Έτσι γίνεται κατανοητή η ανησυχία των οικολόγων για τα καταστροφικά αποτελέσματα που μπορούν να έχουν οι κλιματικές αλλαγές σε κάποια ζώα.

Τώρα γιατί τα έγραψα όλα αυτά; Με μάγεψε φαντάζομαι το φως του φεγγαριού............